Alsof de trekkertrek zojuist had plaatsgevonden. Zo zag het veld eruit. Nog nooit van mijn leven heb ik een grasmat gezien, die in zo’n ongelooflijk abominabele staat was als het hoofdveld in Ooltgensplaat. De geulen en groeven waren dusdanig diep, dat het aardig wat weghad van de gemiddelde loopgraaf in de Eerste Wereldoorlog. De veldkeuring van OFB is in elk geval niet te kinderachtig, dat moge duidelijk zijn.
Met angst en beven voor stevige blessures werd desalniettemin aangevangen met het duel tussen OFB 2 en FIOS 2. In perfecte weersomstandigheden, dat dan weer wel. En hoewel het veld bijzonder zwaar was, en de speelomstandigheden een kwalitatief hoogstaand duel niet per se bevorderden, waren het tóch de Achthuizenaars die het heft al snel in handen namen. Hoewel OFB nog een eerste gevaarlijke moment kende, was het al vrij vlot eenrichtingsverkeer. Roy nam de vijandige keeper tevergeefs onder vuur, ondergetekende werd gestuit en vele anderen wisten echter het net in eerste instantie nog niet te vinden.
Dat veranderde nadat Roy na een klein kwartier via de keeper raakschoot: 0-1. Hoewel de kansenregen rustig voortduurde, werd de score maar niet verder uitgebouwd. En als je zelf de kansen niet afmaakt… Dan scoort normaal gesproken de tegenstander. Maar gelukkig voor het tweede stond Dominic weer puik te keepen. Nadat laatstgenoemde een een-op-een-situatie vakkundig onschadelijk had gemaakt, wist Roël kort daarna op aangeven van Roy de tweede Achthuizense treffer te maken: 0-2. Nog voor rust was het een herhaling van zetten: een lange bal van Roy (vanaf eigen helft) werd door Roël tegen de touwen gewerkt: 0-3.
De wedstrijd had wat weg van het duel met Den Bommel van vorige week; ook toen werd na een slecht bespeelbaar veld met een ruime voorsprong de kleedkamer opgezocht. En ook tuin werd het de tweede helft een heel pak minder. De laatste 45 minuten werd onscherp en inspiratieloos gestart, waardoor OFB zelfs het meeste balbezit had. Echt gevaarlijk wisten de roodzwarten echter niet te worden, en toen Roël op aangeven van Julian op prachtige wijze zijn derde van de middag maakte, was de strijd eigenlijk wel gestreden.
Het veldspel werd erg rommelig, en na een hoop wisselingen viel pardoes een tegentreffer te noteren: 1-4. Het tweede raakte echter niet van slag, en toen de orde weer een beetje was hersteld, wist JO17-speler Jeroen (saillant detail: tegen zijn oude club) een prachtige individuele actie van Bohdan te belonen: 1-5. Veel spannends gebeurde hierna niet meer, en na een minuut of 90 floot de scheidsrechter voor de laatste keer. Wederom een (uit)zege en wederom vrij gemakkelijk. Met de nederlaag van directe concurrent DBGC 4 gloort er zowaar wat perspectief aan de horizon. Wat heet. FIOS 2 staat nog altijd eerste. Fier in ons streven, fier bovenaan.
Stefan
