Laat ik beginnen met een dankwoord uit te spreken richting eenieder die een kaarsje heeft opgestoken of zich enkele malen tot de hemel heeft gericht met FIOS 2 in gedachten. Om maar met de deur in huis te vallen: het heeft gewerkt!
Wat was het toch ongelooflijk lekker om een paar maanden lang geen verslagen van de avonturen van FIOS 2 te hoeven schrijven, zeg. Het beviel zelfs zo goed, dat ik even heb overwogen om de zomerstop voor onbepaalde tijd door te trekken. Maar vooruit, enkele trouwe lezers keken met vragende ogen in mijn richting, dus met dit schrijven volgt de aftrap voor wederom een nieuw seizoen FIOS 2. Te beginnen met de laatste wedstrijd van de bekercampagne tegen DBGC 4.
Na de nederlaag van vorige week, was het deze zaterdag weer zaak om – zoals dat spreekwoordelijk zo mooi heet – de rug te rechten tegen het derde elftal van Herkingen. De gedachten gingen bij menigeen terug naar de uitwedstrijd die na een sterk begin en het debuut(doelpunt) van Leon roemloos verloren ging. Kortom: tijd voor revanche.
Alweer een wedstrijd tegen De Jonge Spartaan, alweer de vraag of er deze keer wél gewonnen zou kunnen worden van onze angstgegner, en – tot slot – alweer een ontkennend antwoord op deze vraag. Het haalt wellicht de spanning uit dit verslag (hoewel de einduitslag in principe ook gewoon boven deze tekstuele toelichting te lezen valt), maar ik voelde de noodzaak om enige valse hoop te voorkomen.
Het was een waslijst. Een volledige waslijst van afwezigen. Niet meer en niet minder. Daar waar vorige week al gesproken kon worden van een vreemdelingenlegioen, was het vandaag voor zover mogelijk nog net een tikkeltje erger.
Met een team dat wat weghad van een vreemdelingenlegioen begon FIOS deze zaterdag aan het duel met De Jonge Spartaan 5. Een tegenstander die weliswaar niet denderend bezig is deze voetbaljaargang, maar toch altijd weer lastig blijkt te zijn voor de oranjewitten. En ik kan alvast meegeven – zo ook vandaag.
Een verregende week met zelfs wat winterse stuiptrekkingen in de vorm van sneeuw en hagel. Kortom: dat zou vast en zeker een afgelasting betekenen. Niks was minder waar, en achteraf bezien was dat maar goed ook. Deze zaterdagmiddag bood namelijk niet alleen een stralende zon, lenteachtige temperaturen en daarmee prachtig voetbalweer, maar ook een prima grasmat om een partijtje op af te werken.
De astronomische lente is begonnen en dat betekende de facto dat het treffen met SNS 2 de eerste voorjaarswedstrijd van het seizoen zou zijn. Nadat vorig weekend een welverdiend rustmomentje in het wedstrijdschema was ingebouwd, kon vandaag de competitie weer met frisse energie worden hervat tegen een tegenstander die in de uitwedstrijd vrij eenvoudig met ruime cijfers werd verslagen.
Zaterdagmiddag 14:30, het had de aanvangstijd van een willekeurige kraker op het allerhoogste niveau kunnen zijn. Dat was het treffen tussen OFB 3 en FIOS 2 weliswaar niet, maar beide ploegen spelen in elk geval wél mee in de hoogste regionen van hun (achtste) klasse.
In tegenstelling tot het doorsnee wedstrijdverslag, leek het me wel aardig om het deze keer over een iets andere boeg te gooien.
