De vrijdag gaf net niet genoeg regen om de inhaalwedstrijd tussen Flakkee 3 en FIOS 2 af te gelasten, waardoor er op deze winderige zaterdag toch écht aangetreden diende te worden. Dat gebeurde met wederom een aantal gastspelers: Olaf, Roan en Bram – met prachtig oranje gelakte teennagels. Hoewel het tijdens de start van de warming-up nog droog was, zorgde de rap naderende donkere lucht ervoor dat zelfs de meest kneuzige amateur-meteoroloog zou kunnen voorspellen wat er binnen afzienbare tijd zou gaan gebeuren.
Het begon met een paar spetters, maar al vrij rap ging de miezer over in een extreem vochtig weerbeeld. En hoewel de meegereisde supporters het allicht niet warm hebben gehad, zaten ze ten minste wel droog op de tribune. Dat kon voor de arme zielen op het eerste veld in de Van Pallandtpolder niet gezegd worden. Het regende en het regende, het hoosde en het hoosde; het duurde niet lang voordat de 22 ventjes als verzopen katten rond hobbelden. Menig supporter moet het hele schouwspel toch met enig meelij hebben aangezien.
Aan FIOS-zijde voelde de tegen het lichaam plakkende tenues toch wat minder zwaar, want al vrij vlot waren de Achthuizenaars op voorsprong gekomen. Joël wist van dichtbij – nadat hij eerder nog voor open doel miste – de openingstreffer binnen te schuiven: 0-1. Hoewel het spel mede door het steeds slechter bespeelbare veld niet om over naar huis te schrijven was, wist FIOS 2 de score verder op te voeren. Sander schoot eerst van een meter of 25 de bal met ware furie in de rechterbovenhoek, waarna hij ook nog een vlot lopende aanval met een bekeken schuiver wist af te ronden. Ruststand: 3-0.
Flakkee was nauwelijks gevaarlijk geweest in het eerste bedrijf, en ook in de tweede helft zou het spel redelijk eenzijdig zijn. Hoewel FIOS flink wat gas terugnam, wist Bram op aangeven van Timothy nog binnen het uur de vierde van de middag te maken. Waar de glijpartijen hand over hand toenamen, bleven meer treffers uit. Niet in de eerste plaats door de onzuiverheid die in het veldspel sloop, maar ook vooral door de zelfzuchtigheid van enkele Achthuizense namen. Tegen een opponent van weinig weerstand was immers best wel het een en ander mogelijk; dientengevolge gingen met name enkele voorhoedespelers – tot frustratie van een enkeling – uitsluitend voor eigen succes.
De meesten vonden het allemaal welletjes en wachten vol smart op het laatste fluitsignaal. Toen dat na een rommelige tweede helft eenmaal klonk, liep het gros in gestrekte draf richting de kleedkamers voor een warme douche. En daarmee kan toch een conclusie worden getrokken: een zakelijke maar bovenal drijfnatte overwinning werd geboekt, waarmee de aansluiting met koploper DBGC wordt behouden. Aanstaande zaterdag weer een nieuwe uitdaging: Herkingen-thuis.
Stefan
