Zaterdagmiddag 14:30, het had de aanvangstijd van een willekeurige kraker op het allerhoogste niveau kunnen zijn. Dat was het treffen tussen OFB 3 en FIOS 2 weliswaar niet, maar beide ploegen spelen in elk geval wél mee in de hoogste regionen van hun (achtste) klasse. Als het aantal verliespunten in ogenschouw zou worden genomen, was de ploeg uit Ooltgensplaat zelfs koploper.
Hoe het ook zij, er werd met veel anticipatie uitgekeken naar het treffen tussen beide buurdorpen. FIOS maakte – ondanks de strakke wind – zijn intenties vanaf het eerste fluitsignaal direct duidelijk: het kwam naar Ooltgensplaat om de tegenstander het vuur aan de schenen te leggen. Waar OFB zich voornamelijk beperkte tot de lange bal, probeerde FIOS voetballend de ban te breken. Het eerste kwartier leverde dat enkele halve kansen op; een aantal schoten ontbeerde ofwel de kracht, ofwel de richting om het de goalie van de roodzwarten moeilijk te maken.
FIOS was heer en meester gedurende de eerste helft; slechts sporadisch hoefde gelegenheidskeeper Wessel alert op te treden. Wanneer dit nodig was, deed hij dit echter met verve – ondanks het feit dat hij tot in de late (of vroege) uurtjes zijn sociale (carnavals)verplichtingen had uitgevoerd. De oranje-witte defensie stond vandaag met Danny, Edwin, Sven en Julian bovendien als een huis. De Achthuizenaars kregen naarmate de eerste helft vorderde steeds meer kansen en de druk op het ‘Plaatse’ doel werd groter en groter. Na een mooie aanval over rechts had Leon de 0-1 op zijn schoen, maar zijn poging werd gekeerd en de rebound van Koen ketste via de lat terug het veld in.
Het duel was gedurende de eerste 45 minuten al vrij stevig, maar in het tweede bedrijf kreeg het ‘mannelijke’ voetbal meer en meer de overhand. In de driekwartier die volgden, vormden overtredingen schering en inslag; de ene nog iets harder dan de ander. De leidsman van vandaag zou zomaar een achterneef van Bas Nijhuis kunnen zijn, alleen dan de iets minder kinderachtige versie. Of hij zijn fluitje vergeten was of niet laten we even in het midden: hij was in elk geval liefhebber van zuivere speeltijd en hij was dan ook niet van plan het spel al te vaak stil te leggen (ik ben persoonlijk overigens op zoek naar de speler die ondergetekende licht toucheerde: zijn noppen heb ik uit de vleeswond op mijn knie gehaald en deze wil ik gaarne retourneren).
Het harde spel kwam het wedstrijdbeeld niet ten goede. Vooral FIOS leek hier steeds meer last van te krijgen; de irritaties liepen hoog op en OFB begon het betere van het spel te krijgen. Zeker in het laatste kwartier van de wedstrijd had de tegenstander uit Ooltgensplaat voldoende kansen om de openingsgoal op het (fictieve) scorebord te zetten. Gelukkig voor de Achthuizense vedettes stond Wessel telkens op de goede plaats en was hij in staat om met katachtige reflexen zijn doel schoon te houden. En op het moment dat hij er een keertje niet bij kon, was het wel het aluminium dat een tegentreffer wist te voorkomen.
Toen na een minuut of 90 nog steeds niet was gescoord, vond de arbiter het wel goed geweest en floot hij (ja, hij bleek toch wél een fluitje bij te hebben) voor de laatste keer. Hiermee was de befaamde brilstand – een klein wonder voor het niveau waarop gespeeld wordt; doelpunten vallen over het algemeen als rijpe appelen – een vaststaand feit.
Enerzijds voelde de remise voor FIOS 2 als een gemiste kans, waarbij vooral twee punten waren verloren. Anderzijds kwam het tweede de laatste 45 minuten een aantal keren goed weg; bovendien was OFB 2 de officieuze koploper. Kortom: het gelijkspelletje viel te pruimen. Bovendien vraag ik me stellig af in hoeverre het gros van de aanwezigen zich (na alwéér een avond carnaval vieren) de uitslag nog zal kunnen herinneren.
Stefan
