Wat was het toch ongelooflijk lekker om een paar maanden lang geen verslagen van de avonturen van FIOS 2 te hoeven schrijven, zeg. Het beviel zelfs zo goed, dat ik even heb overwogen om de zomerstop voor onbepaalde tijd door te trekken. Maar vooruit, enkele trouwe lezers keken met vragende ogen in mijn richting, dus met dit schrijven volgt de aftrap voor wederom een nieuw seizoen FIOS 2. Te beginnen met de laatste wedstrijd van de bekercampagne tegen DBGC 4.
En als vanouds dient aangevangen te worden met een korte schets van het weerbeeld: het was nazomers zonnig en warm. Te warm. Dat bij de eerste twee ‘warming up-loopjes’ over de breedte van het veld de zweetdruppels en masse over vele Achthuizense voorhoofden liepen, gaf voldoende beeld bij de fysieke gesteldheid van het tweede elftal. De gemiddelde leeftijd was na de zomer weer een klein beetje opgelopen, de haarlijn was wat verder teruggeschoven, het aantal grijze haren was toegenomen – net als het aantal dagelijks genuttigde sigaretten en de wekelijks naar binnen gewerkte alcoholische eenheden, én – als klap op de vuurpijl – rees het gemiddelde BMI de pan uit. Kortom: we waren er klaar voor!
Dat dit derde bekerduel (het eerste werd 2-1 verloren van Den Bommel, en het tweede werd met 3-3 gelijkgespeeld tegen OFB – goals van David en Koen (3x)) geen eenvoudige zou worden, was al ver voor aanvang van het duel duidelijk. De Oude-Tongse tegenstander had zich in de breedte versterkt en ook kwalitatief had het elftal van de immer aanwezige aanvoerder Piet Broeders een impuls gekregen. Bovendien was het gros van de DBGC-spelers betrekkelijk fit en aanzienlijk rapper dan de FIOS-mannen: wat heet. Gedurende de eerste helft kon het tweede nauwelijks vuist maken en het duurde ook niet lang voordat matig verdedigen werd afgestraft: 0-1. Ook de tweede tegentreffer volgde rap, en de hoop op een resultaat zonk als lood naar de schoenen. De verdediging was niet doortastend, het middenveld werd overlopen en de aanval kon geen vuist maken.
Links en rechts vielen Achthuizense vedettes van ellende op de grond: we waren niet fit, niet fanatiek en bovenal hemeltergend slecht. De mannen van de JO17 – Alain, Timo en Olaf – waren als enige in staat zich aan het erbarmelijke niveau te onttrekken. Het kwartiertje pauze kwam in elk geval als geroepen, en nadat menigeen wat bidons het leeg gelurkt, begon FIOS zowaar aardig aan de tweede helft. Met een flinke portie strijdlust werd DBGC plots teruggedrongen, zowaar leidend tot een grote kans. Nadat Timo met hard werken goed had doorgezet, kwam de bal via het hoofd van onze nieuwste aanwinst Bohdan terecht bij Koen, die onberispelijk binnenschoot: 1-2.
Het oranje publiek veerde op, en er ontstond zowaar wat geloof in een mooi resultaat. Maar zoals wel vaker in mijn FIOS-loopbaan, wordt hoop vaker wél afgestraft dan niet, en binnen drie minuten lag de bal weer achter keeper Dominic in ons eigen netje: 1-3. Hoewel er nog altijd voldoende strijdlust was en er af en toe een ‘soort van’ oké werd gevoetbald, konden verdere kansen voor Koen, David, ondergetekende en Roy (waarbij laatste drie een voor een faalden in een tijdsbestek van een seconde of tien) helaas niet worden verzilverd. Het FIOS-kaarsje brandde langzaam maar zeker op, en na enkele persoonlijke fouten liep de score uiteindelijk nog op tot 1-5.
En wat zijn dan de leerpunten die kunnen worden meegenomen na dit treffen met DBGC 4? Welke evaluatie kan worden gemaakt? Om te beginnen de complimenten aan Alain, Timo en Olaf: stuk voor stuk spelers die een welkome aanvulling en versterking zijn voor het tweede elftal van FIOS. Verder valt het op dat er wel bijzonder veel blessures (lees: het hebben van ‘au’) zijn aan het begin van dit voetbalseizoen: misschien wat vaker trainen? Het zeventiende pilsje op vrijdagavond een keer laten schieten? En wellicht wat nicotinepleisters voor de schoorsteenrokers met grijze en verrimpelde longen?
Hoe het ook zij: we zijn weer begonnen. En hoe. Aan eenieder die dit leest: sla alsjeblieft eens een kruisje, steek een kaarsje op voor FIOS 2 en wees in gedachten bij en met ons. Of kom weer eens een keertje kijken, wellicht gaat het volgende week beter. Dan gaan we voor het ‘eggie’ spelen: het eerste competitieduel, thuis tegen WFB 4. Tot dan!
Stefan