Laat ik beginnen met een dankwoord uit te spreken richting eenieder die een kaarsje heeft opgestoken of zich enkele malen tot de hemel heeft gericht met FIOS 2 in gedachten. Om maar met de deur in huis te vallen: het heeft gewerkt!
Een week na de stevige nederlaag tegen DBGC, kwam het Ouddorpse WFB 4 op bezoek in Achthuizen. En hoewel de resultaten van vorig jaar voldoende vertrouwen moesten geven in een positief resultaat, waren er toch de nodige twijfels. Niet in het minst door het tweedaagse dorpsfeest dat reeds vroeg op de vrijdagavond in volle gang werd getrokken. Dit betekende dat grofweg driekwart van de aanwezigen ofwel met de linkeroog in de rechterbroekzak keek, ofwel niet in staat was om coherente zinnen te formuleren, ofwel een zware, penetrante dranklucht om zich heen had hangen. Vooral de individuen die alle drie de kenmerken konden afstrepen op de bingokaart, waren erg te spreken over hun fysieke en mentale welbevinden. Gelukkig waren Ruben en Bonno van de zondag, en Alain, Roan, Olaf en Jeroen van de JO17 bereid gevonden om het tweede in deze zware tijden bij te staan.
Maar al hiervoor genoemde was in een mum van tijd vergeten: een van de zwaarste slachtoffers van het Achthuizense dorpsfeest wist zelf al binnen een paar minuten de ban te breken. Na een goede individuele actie wist Sander van Meer de bal met rechts prachtig in de verre bovenhoek te krullen: 1-0. Binnen tien minuten lag ook de tweede treffer in het netje: nadat de sterk spelende Timothy zijn inzet nog gekeerd zag worden, wist David – een andere ‘gesneuvelde’ – de rebound binnen te prikken. FIOS speelde fris en fruitig, en het dartelde en zwierde met mooie aanvallen over het veld. Helaas werd dit kwartier met ‘The Sound of Music’-achtige taferelen ruw onderbroken door een tegentreffer. WFB wist met een counter uit het niets de achterstand te halveren: 2-1.
Het mooie voetbal en verzorgde veldspel verdween als sneeuw voor de zon en het niveau zakte naar bedenkelijke waarden. Hoewel de Achthuizense vedettes nog altijd grote kansen kregen (ondergetekende miste een kopballetje of vier en links en rechts waren meer spelers niet al te scherp), was het WFB dat met scherpe tegenaanvallen het dichtste bij een doelpunt kwam. Gelukkig voor het tweede keepte ‘man of the match’ Dominic de wedstrijd van zijn leven, en met drie of vier prachtige saves wist hij een aantal een-op-een situaties in zijn en FIOS-voordeel te beslissen.
Om te voorkomen dat WFB 4 weer helemaal terug in de wedstrijd zou komen, zou er de tweede helft toch echt uit een ander vaatje getapt moeten worden. Dat gezegd hebbende, werd al snel duidelijk dat dit niet meer ging gebeuren. Met pijn en moeite konden ballen over tien meter bij elkaar in de voeten worden gespeeld, duels werden steeds vaker verloren en het was alsof elke ‘aanname’ structureel via een gewricht over zij- of achterlijn verdween. Voor de neutrale toeschouwer nam het af en toe cabareteske vormen aan: hoongelach volgde zo nu en dan op de frequente mispeer en klunzige balbehandeling. De hoeveelheid overtredingen liep bovendien stevig op en bij enkele buitensporigheden werden in dezelfde actie zelfs meerdere tegenstanders gevloerd of tegen de (hierdoor gesneuvelde) boarding gewerkt.
Ondanks het feit dat de Ouddorpse tegenstander een licht overwicht verkreeg, was het FIOS dat de grootste kansen creëerde. Vooral Olaf en de allernieuwste aanwinst Jeroen waren voorin bedrijvig, en met enkele aardige acties langs de lijn werd zo nu en dan flink wat gevaar gesticht. Helaas liepen diverse pogingen op niets uit, en zo bleef het tot het einde van de wedstrijd ongekend – om gek van te worden – spannend. Toen in de allerlaatste minuut Joël zijn puike optreden (allemensen, wat was hij beroerd na gisteren en dientengevolge was mister Hogers ook niet al te best) wist te bekronen met een treffer, was er niet eens zozeer sprake van blijdschap, maar vooral van opluchting. Het was zo nu en dan tranentrekkend vandaag, en ik denk dat de meesten vandaag alleen nog een rode neus hadden moeten opzetten om de circusvoorstelling extra kracht bij te zetten. Desalniettemin is het eerste competitieduel omgezet in een zege, en zoals ze wel vaker zeggen: als je slechte wedstrijden wint, word je kampioen. Of zoals Joël het treffend zei: ‘’ik heb er toch mooi eentje gescoord’’.
Stefan
Stefan