De astronomische lente is begonnen en dat betekende de facto dat het treffen met SNS 2 de eerste voorjaarswedstrijd van het seizoen zou zijn. Nadat vorig weekend een welverdiend rustmomentje in het wedstrijdschema was ingebouwd, kon vandaag de competitie weer met frisse energie worden hervat tegen een tegenstander die in de uitwedstrijd vrij eenvoudig met ruime cijfers werd verslagen.
Of het vandaag ook zo makkelijk zou zijn? In theorie had dat wellicht zo kunnen zijn, ware het niet dat FIOS 2 zeker in de eerste helft bijzonder slordig speelde. Er werd veel onnodig balverlies geleden en maar weinig ‘tweede ballen’ waren voor de Achthuizenaars. Het is dat Koen – nadat hij eerst nog een kans om zeep had geholpen – uit de draai voor de 1-0 zorgde, maar verder was het betrekkelijk armoedig wat op de mat werd gelegd.
Normaliter zou ik geen extra alinea wijden aan het eerste bedrijf, maar het is toch wel aardig om te benoemen dat het tweede op deze grauwe zaterdag werd opgeschrikt door de rentree van de jongste Wijnbeek-telg. Kennelijk was hij door zijn oudere broer (dan wel trainer) gelokt onder het mom van: ‘’we hebben te weinig mensen’’. De praktijk bleek echter weerbarstiger: er waren zelfs 15 spelers beschikbaar, waardoor Bryan uiteindelijk (al dan niet noodgedwongen) de geruite vlag maar ter hand nam.
Van die 15 spelers was er bovendien iemand bereid gevonden om redelijk last minute mee te doen, wat heet… Timothy belde een dik half uur voor aanvang van de wedstrijd tegen SNS 2 naar de FIOS-kantine, om te vragen of hij eventueel een potje mee mocht ballen. Zijn telefoontje werd met gejuich ontvangen, en niet veel later maakte hij dan ook zijn officieuze debuut bij de Achthuizense vedettes. Het enthousiasme van het elftal werd nog vele malen groter toen bleek dat het een kersverse FIOS-aanwinst betrof die – tot nu toe althans – geen zware motorische gebreken lijkt te hebben. Dit in tegenstelling tot de gemiddelde tweede elftalspeler.
Hoe het ook zij: los van deze opmerkelijkheden, had de eerste helft tussen de Achthuizense en de Stad aan ’t Haringvlietse voetbalverenigingen maar weinig om het lijf. Dit stond in schril contrast met het tweede bedrijf, waarin FIOS zijn draai weer gevonden leek te hebben. Het duurde niet lang voordat Koen zijn tweede doelpunt van de middag maakte, en met zijn derde goal vervolmaakte hij zijn hattrick. Hiermee was het pleit beslecht en was het een kwestie van het potje ‘uitvoetballen’. Dat er nog voldoende kansen waren om de score verder op te voeren, mocht de pret niet drukken. Sterker nog: de meeste FIOS-supporters hadden liever gehad dat de scheidsrechter na de 3-0 direct had afgefloten.
Waarom, vraagt u zich af? Wel, ik repte twee alinea’s terug over spelers met aanzienlijk minder begaafde motorische vaardigheden. En laat het nu het opperhoofd van deze categorie zijn die alle aandacht wist op te eisen in de laatste tien minuten van het duel. Joël, de koning van de val en ‘Mister Buitenspel’ himself kreeg het op zijn heupen en wist na een loopactie – waarbij de bal steeds weer van zijn voet leek te springen – het leer in de korte hoek te deponeren: 4-0. En of dat niet erg genoeg was, kreeg hij het zowaar voor elkaar om een van de mooiste doelpunten van het seizoen op zijn naam te zetten. Hij zette met een mooie pass de aanval zelf op, en kreeg na een prachtige loopactie de bal terug, die hij vervolgens schitterend in de verre hoek wist te schieten: 5-0.
Zijn enthousiaste juichen werd overstemd door het ongeloof van alle aanwezigen, en menigeen smeekte de arbitrage om het doelpunt af te keuren. Helaas was dit verzoek aan dovemansoren gericht; niet veel later werd bovendien afgefloten. Zo kon het dat in één en dezelfde wedstrijd Joël wist te excelleren (althans, we vergeten zijn (wan)prestaties uit de eerste helft voor het gemak even), maar ook Sebas de nul wist te houden(!) En geloof mij als ik zeg dat hij aan het einde van de tweede helft best een paar goede reflexen moest tonen om een tegengoal te voorkomen. Kortom: een heleboel om over na te praten. Voor de medemens met hoge scores binnen het autistische spectrum is het te hopen dat volgende week een en ander weer normaliseert.
Stefan
