Na de nederlaag van vorige week stond vandaag de thuiswedstrijd tegen het Ouddorpse WFB op het programma. Een potje dat gewonnen zou moeten worden als het tweede dit seizoen nog potten wil kunnen breken. Er stond een gure zuidwester die het contrast met vorige week bijzonder groot maakte: de temperatuur was ten opzichte van zeven dagen eerder ruim door de helft gegaan en sommige spelers maakten zich schuldig aan het dragen van ondershirts en thermokledij (watjes!).
De regenval van de afgelopen dagen had het tweede veld in Achthuizen waarlijk gemarteld: de zestienmetergebieden aan weerszijden van de mat lagen er abominabel bij. Zelfs met goede ogen en een vergrootglas was het schier onmogelijk om levende vegetatie – in de vorm van grassprieten – te vinden. Desondanks werd met goede moed begonnen aan de wedstrijd, en het duurde niet lang voordat de eerste FIOS-kansen werden gecreëerd. Met Jack in de spits en Thijs en kleine Sander naast hem wist het tweede enkele doelpogingen te forceren. Met bijzonder veel druk op de defensie van WFB leek het slechts een kwestie van tijd voordat de openingstreffer zou vallen. Ware scrimmages voor de goal en een vol strafschopgebied leidden tot grote mogelijkheden, maar de vijandige goalie wist zijn doel met verve te verdedigen.
En zoals wel vaker dit seizoen (en in de voetbalwereld in zijn algemeen) was de eerste de beste kans voor de tegenstander wél raak. FIOS was even van slag en een vervelend opstootje ontstond na een overtreding op Sven. Toen na een minuut of vijf de gemoederen weer ietwat bedaard waren, gingen de Achthuizenaars echter gewoon weer op zoek naar een doelpunt. Gelukkig duurde het niet lang voordat Jack – na goed voorbereidend werk van Nick – de gelijkmaker wist binnen te schieten: 1-1.
Ondanks het feit dat FIOS niet altijd even zorgvuldig in de passing was, bleef veel druk worden geleverd op de defensie van WFB. Na het inbrengen van kersvers lid Ismaïl, werden de duimschroeven nog iets verder aangedraaid. Alles tevergeefs, want voor de rust werd niet meer gescoord – terwijl dat (om het maar voorzichtig te brengen) een klein wonder mag heten. Napratend over de eerste helft, werd in het kwartiertje pauze al snel geconcludeerd dat de karrenvracht aan mogelijkheden uiteindelijk wel zou moeten leiden tot de bevrijdende voorsprong.
Echter, echter… De kansencarrousel bleef ook in de tweede helft maar volharden, en het leek haast wel of de bal met magnetische krachten structureel in de handen van de keeper werd geleid. Het in grote getalen aanwezige publiek kon de ‘oeh’s’ en ‘ah’s’ niet meer onderdrukken na het zien van de vele gemiste mogelijkheden. De wedstrijd speelde zich in feite uitsluitend af op de helft van WFB, en met name in diens zestienmetergebied. Door het intensieve gebruik van laatstgenoemde stukje veld, degradeerde het veldspel tot ordinair modderworstelen. Met soppende geluiden werden schoenen vastgegrepen door de vettige en vochtige grond, met glijpartijen en andere tragikomische uitwerkingen als gevolg (met mijn welgemeende excuses voor deze wat plastische omschrijving).
Achterin werd gelukkig geen kans weggegeven door de solide defensie (met een eervolle vermelding voor de sterk spelende Dominic), maar een remise tegen een ploeg – verkerend in de onderste regionen van de competitie – zou weinig bevredigend zijn. Maar wat FIOS ook probeerde, over links, over rechts, door het midden, met lange ballen of juist kort positiespel: elke aanval liep stuk in een niet op maat zijnde eindpass of een gebrekkige afwerking. Totdat een kwartier voor tijd de bal na een tackle van ondergetekende voor Nick perfect op maat in de loop kwam: zijn vrije doortocht naar doel werd uiteindelijk omgezet in de langverwachte en dik verdiende 2-1. Vraag niet hoe, maar de bal belandde uiteindelijk via de keeper en een gekke stuit in het dak van het doel.
Vreugde en feestgewoel alom, maar vooral een zucht van verlichting bij eenieder met een FIOS-hart nadat zo’n twintig 100%-kansen reeds om zeep waren geholpen. Toen niet veel later Ismaïl zijn debuut wist op te luisteren met de allesbeslissende 3-1, kon het oranje-witte vuurwerk ontstoken worden. De zege op WFB betekende niet alleen drie punten, maar ook het aanhaken van FIOS 2 bij de top van de achtste klasse. Met de absolute kraker tegen Den Bommel in het vooruitzicht, is dan ook alles nog mogelijk. Hopelijk zijn de meesten tegen die tijd weer hersteld van hun overmatige alcoholgebruik (adtje kratje) en zijn alle voetbalkicksen weer keurig opgedroogd na nachtelijke avonturen in de berm langs de dijk tussen Achthuizen en Oude-Tonge.
Stefan
